Lumineus

Om in de kijker te lopen moet men het warmwater niet opnieuw uitvinden.

Vorige week zou Bruno Tobback (SP.a), Belgische minister van Pensioenen, een 'welvaartsbonus' toekennen aan mensen die reeds lang gepensioneerd zijn. Het ministeriële brein bedacht die 'welvaartsbonus' ook cadeau te doen aan gepensioneerde ambtenaren. Dat dit deel van het geviseerde kiesvee statutair over welvaartsvaste pensioenen beschikt, had het Ministerie van Pensioenen aan het brein nog niet doorgeseind.

Gisteren maakte de Australische regering haar plannen bekend om de gloeilamp te verbieden. Eureka ! Vandaag wil Bruno Tobback (SP.a), Belgisch minister van Leefmilieu, de gloeilampen verbieden.
Van dit lichtend idee was Jürgen Verstrepen (VB) reeds op 1 februari bevallen, tenminste hij vond dat het een effektieve maatregel zou zijn.
't En zal, 't en zal, 't en zal.

Wie het vertikt om gloeilampen door spaarlampen te vervangen verbruikt nodeloos energie, heeft geld teveel of moet lichttechnisch bijgeschoold. Werk nog maar aan uw winkel Brunoke ! Zorg voor voorlichting over verlichting, BTW-verlichting op zuinige verlichting, enzovoort enzoverder. Maar verbieden ?

Voor kortstondige verlichting bestaat er geen goed alternatief voor de klassieke gloeilamp.
Voor een Australiër is er op fietsafstand geen buitenland te bespeuren, maar iedere Belg krijgt in Nederlandse coffeeshops bij aankoop van twee porties nederwied een gloeilamp voor de traphal cadeau.

Verbieden is kinderklap. Soms wel, soms niet.
Verboden is het helen (van gestolen goederen). Het wordt streng gestraft.
Maar niet het helen - van met ontstolen geld betaalde goederen - in koninklijke optrekjes van Tervuren .

Verboden is het prijsafspraken te maken. Liftbouwers worden hiervoor streng gestraft.
Maar niet establismentopvrijertje Noël Slangen, die gaat daarvoor vrij uit en mag mee het land besturen.

Verboden wordt het gloeilampen te doen branden. Met 7 Cent boete en 10 seconden gevangenis wordt gestraft ...
Maar jaren heeft men nagelaten om alle overheidsgebouwen energiezuinig her in te richten.
Enorme hoeveelheden energie worden verbrast door de gesubsidieerde stop en go verkeershinder.
Ontelbare verkeersdrempels verwekken een aanhoudende diarree aan roetdeeltjes .
Eeuwig draaien de dieselmotoren van het openbaar vervoer en ze vergassen de steden.
Eén dag per jaar kan men het niet keren met blote armen en schouders in de overheidsgebouwen.
In tijden van internetcommunicatie en videoconferenties is het staatsgebonden staatskoetsen- en vliegtuigverkeer er alleen maar mee vermeerderd.

Overigens staat het Belgische statusvertoon haaks op de plotse bevlogenheid van sommige volksvertegenwoordigers. Het moet erop lijken dat ze bereid zijn om de milieukruik te water houden. Zou het niet kunnen dat zij vooral hun positie willen bevestigen om zich de volgende vier jaar weerom door toevalligheidjes te laten bevruchten.

de drie apen

Niets horen, niets zien en zwijgen! Herman Van Rompuy schudt verbouwereerd het hoofd. 'Een schande, mensen als apen voorstellen!' Eigenlijk weet hij beter, meer dan anderen is Herman belezen. De drie apen zijn een symbool. Oorspronkelijk zijn het drie wijze apen. Ze horen geen boosheid. Ze zien geen boosheid. Ze spreken geen kwaad en doen geen kwaad (de vierde aap, hangt ergens in een boom). Met haar apen affiche verleent het Vlaams Belang aan de traditionele partijen een schijn van boeddhistische wijsheid. Een wijsheid die de mens de juiste weg toont naar het hemelse nirwana.

Omdat politieke partijen geen filosofische genootschappen zijn, is het hun taak oren en ogen open te houden voor de problemen en die met woord en daad oplossen. Wellicht meent het Vlaams Belang dat de traditionele partijen doof, blind, stom en onwerkzaam zijn. Maar vele simpelen van geest, langtenig en politiek correct opgemonterd, hebben een reden gevonden om zich beledigd te voelen. Overigens terecht: ook de chimpansees voelen zich gekrenkt. Om iemand voor aap te zetten kunnen de echte homini politici beter zelf tegen de muur geplakt.

De betere VB-affiche ligt daarmee klaar.

er is alleen de stilte

Deze tekst is het een vervolg op drie vorige blogs:
Indianenverhalen
in 's lands belang en
niet zonder check en bel 'ns.

11 september 2001. De ene zijn dood, is de andere zijn brood. De Al Qaeda aanval op de Verenigde Staten joeg duizenden de dood in. De Belgische perikelen verzonken erbij in het niet. Goed voor België. Het koninkrijk verdween uit het brandpunt van de Europese pers. Geplande reportages werden uitgesteld. Der Spiegel bracht zijn voorgenomen reportage niet twee weken, maar wel twee maanden na een eerste door de Standaard getorpedeerd artikel in Der Spiegel-Online. Een vertaling van een artikel in der Welt am Sonntag van 19 augustus 2001 heeft dezelfde strekking als dat van der Spiegel-Online.)
Volgens DS getuigden artikels in Der Spiegel-Online niet van dezelfde degelijkheid als die in Der Spiegel. ( De redactie van Der Spiegel heeft dit met met klem tegengesproken. DS verkoos haar lezers te bedriegen door Der Spiegel het recht op antwoord te weigeren.) De degelijke Der Spiegel publiceerde o.a. een interview met Michel Nihoul. Wat die daar uitkraamde heeft geen naam. Stonden er in België geen gedrukte exemplaren van Der Spiegel in de rekken of wou België weerom geen Duits meer begrijpen? De reportages in Der Spiegel werden niet neergebliksemd, België evenmin.
Iedereen hield zich gebukt, niets gezien, niets gehoord, niets geweten. Nochtans was de koopwaar waarmee Michel Nihoul wou uitpakken niet mals. Een normaal land had er zijn duimschroeven voor aangedraaid. Voor de verklaringen aan Der Spiegel, werd Nihoul zelfs niet aan de tand gevoeld. Tenzij achter gecapitioneerde deuren, in de grootste stilte ?
Wel werd Nihoul bijna buiten verdenking gesteld voor het proces Dutroux.
Wel werd Nihoul tijdens het Dutroux-proces, dankzij het ingrijpen van de beroepsrechters, onschuldig bevonden aan die feiten waarvoor 7 van de 12 juryleden getuigen hem wel schuldig achtten.
Wel werd de gevangenisstraf van Nihoul snel omgezet in een verblijf op zijn appartement aan de Vlaamse kust. Elektronisch toezicht met zicht op zee.
Wel heeft Michel Nihoul een eigen webstek, met tierlantijntjes waaraan een doorsnee blogger niet kan tippen.
Michel Nihoul nodigt er iedereen uit. Hij gaat spreken. Aarzel niet om een vraagje te sturen naar contact@michelnihoul.be . Michel staat er ter uwer persoonlijke beschikking.
Probeer het eens, graag in het Frans, liefst geen moeilijke vragen, anders mag je naar zijn antwoord fluiten. Uw e-adres is dan wel bij hem.
Op 17 februari brengt de RTBF een uitzending/film met de medewerking van Nihoul
In maart verschijnt een boek met alle wetenschap die Nihoul kwijt wil zijn.
De reclame ervoor zal er in uw e-bus niet naast vallen!

( het vervolgt: zotten hebben spreekrecht )

Indianenverhalen

Deze tekst is het een vervolg op twee vorige blogs: in 's lands belang en niet zonder check en bel 'ns.

De Belgische koning heeft 'narrenvrijheid', hij is wettelijk onaantastbaar. Voor wie aan de vorstelijke dis zit, vallen er kruimels (1). Een gezelschap dat samen met de koning de wet overtreedt, laat zich door geen Belgische rechtbank vangen. De aanbidders van de grondwettelijke monarchie hebben geen oren naar die logica.
Vooral niet toen Jean Nicolas zijn licht liet schijnen op het onfrisse verhaal over Albert II.

Fijne heren met slechte manieren en even zulke dames handelen vrij naar believen, doordat zij een prinsje deelachtig/medeplichtig maken aan hun losbandige feestjes. Als later hun fuivende prins Albertje onverwacht een plezante Albert en koning wordt, dan kan hun pret niet meer op. De kist met hun vuile geheimen lijkt voorgoed verzegeld... Tot op zekere dag het kostbare zegel dreigt te breken onder de druk van de Dutroux-affaire, kindermoord en het seksueel misbruik van kinderen door onderwereldfiguren, ditmaal vanuit het gemene volk.

1996. Het land spiedt naar netwerken. De misdaden, verweven met een schandalig slecht werkend politieapparaat, zorgen quasi voor een volksopstand. De eerste Witte Mars. Die wordt in veilige banen geleid. Tussen de gelederen lopen de verantwoordelijken voor het kreupele bestel, een onschuldig ballonnetje in de hand. Verwilghen wordt op het witte paard getild. De overheid zal de rottigheid wegsnijden, als het moet 'tot op het bot ' (2) ! Feiten en getuigenissen hopen zich op.

Maar er ontploft geen vat, de druk neemt af. Het witte paard krijgt te weinig voer, Verwilghen wordt zijn eigen schildknaap. Adieu moeilijke onderzoeksrechter Connerotte, minder muggen ziften procureur Bourlet! Afgezien van beeldvullende graafwerken zal een pragmatische onderzoeksrechter Langlois de klus wel klaren geluidloos oplossen.

Augustus/september 2001. Jean Nicolas dweilt half Europa af en pocht dat de onthullingen in zijn boek zullen leiden tot het aftreden van koning Albert II. Het officiële België gaat in 't verweer.
Nog voor iemand geslagen werd (of het beruchte boek gelezen), schreeuwden het hof, regering en pers eendrachtig moord en brand. Het gerecht ondernam zelfs (tevergeefs) stappen om Jean Nicolas het zwijgen op te leggen. ( Het vrij betreden van Belgische bodem werd hem wel ontzegd.)

Geruchten over de roze balletten en het meer dan onvoeglijk gedrag van prins Albert waren niet nieuw. Obligaat doen kranten en Tv de gepubliceerde feiten af als verhalen die iedere grond van waarheid missen, indianenverhalen. Ze beweren dat Nicolas zijn honing puurt uit het Dutroux-dossier, uit ongeloofwaardige getuigenissen. De Belgische pers verzwijgt dat de verdenkingen t.o.v. Albert II door Nicolas eveneens berusten op mondelinge verklaringen uit het dossier Pinon.(Een klein deel op het net:
( LES PARTOUZES TRES SPECIALES "DES PERSONNES QUI DIRIGENT LE PAYS" LA RETRANSCRIPTION INTEGRALE JUDICIAIRE D'UN ENREGISTREMENT SONORE DU DOSSIER PINON, GARDE COMME UN SECRET D'ETAT DEPUIS 1981!)

Alle getuigenissen ten laste van Albert II zijn grondig onderzocht en weerlegt , aldus de dienaars in de pers, zo geloofwaardig als een dogma (3) .
De beweringen van Nicolas zijn niet vrij van sensatiezucht. De pers gaat echter voorbij aan de de essentie ervan nl. dat misdadigers, kinderschenders vrijuit gaan indien ze het Belgische staatshoofd in hun activiteiten betrekken.
Onrechtstreeks sterkt Nicolas het simpele vermoeden, dat de bescherming waarvan hoge pieten lijken te genieten, het ontdekken van misdadige pedofiele netwerken in de weg staat. De beweringen van Nicolas moeten daarom snel, ongelezen, tot een ongeloofwaardige brei gestampt worden. Met als resultaat een indianenverhaal. Door de eensgezinde gedrevenheid van de media verdwijnt Nicolas in dezelfde lade als de getuigen X1, X2, X3, X4. Voorover is de storm, die er trouwens nooit een was. België, pers en bestel bloeien weer in hoopvolle eendracht. Wie oppert dat er nog onwelriekende luchten waaien handelt verdacht inciviek ; het kamp der 'believers' wordt het kamp der idioten.

Vermetel was de hoop die Nicolas zich wellicht heimelijk stelde. De koning bleef aan! De interne eenheid werd versterkt. Maar het buitenland genoot van de Belgische schandalitis. Het verhaal van Nicolas werd er niet tot indianenverhaal vermalen. En wat ervan bleef hangen herleidde het Belgisch imago tot juistere proporties. 'Dit is Belgisch' verleende aan ieder product een bittere bijsmaak. Vanaf een zonovergoten terrasje liet zich dat niet merken. Toeristvriendelijk ! De klant is euh koning! Maar aan de volkse toog van bistrot tot Stube werd Belgium,Belgique,Belgien de welgekende maar slechte merk, tenzij voor bier, duistere zaakjes en ... indianenverhalen?

(1) Kruimels
1. De zachtwaterbehandeling van de milieu- en bouwovertredingen van Fabiola de Mora y Aragon.
2. De gedoogde politieke bemoeienissen door Philippe de Cordonbeminnelijke.
3. Het gerecht dat blindemanneke speelt met snelheidsduivel en zoetwatermatroos Laurent de Ezelvriendelijke
4. De zegen van Koning Boudewijn voor de 'moord op zijn het ongeboren leven' van zijn achterneef/nichtje, verwekt door Laurent de Ezelinvriendelijke.

(2) Bot, (~ten) : been, knook
Ook [Belg., inf.] laars; Uitdr: De VLD is open, 'ja mijn botten !' ( 'maak dat de ganzen wijs!' ). 't Is van mijn botten.( Het trekt op niets).

(3) geloofwaardig als een dogma :
Begin januari 2007 konden wij even een blik werpen op die wonderlijke werkwijze van de Belgische justitie. En al betrof het slechts een mogelijke kroonprins van het zevende (11-de) knoopsgat, prins Laurent werd zelfs niet met lamswollen handschoenen 'aangepakt'; hij werd amper gedagvaard als getuige. Zelfs dat gebeurde schoorvoetend, bovendien slechts nadat Albert II hiervoor zijn koninklijke toelating had verleend !
Is het dan onterecht zich af te vragen op welke wijze en door wie prins Albert tussen 1980 en zijn troonbestijging in 1993 van iedere blaam werd gezuiverd ? Heeft iemand weet van een koninklijk besluit dat ooit door koning Boudewijn werd uitgevaardigd om een gerechterlijk onderzoek naar het verleden van broeder lief mogelijk te maken?

(wordt vervolgt: er is alleen de stilte )

de schreeuw van de achterhoede

Zondag, 4 februari 2007

Ont-Stemd

Ik had me voorgenomen er niets over te schrijven. Het klinkt namelijk zo ongeloofwaardig als je de verdediging opneemt van iemand waarmee je belangen deelt.

Het lijkt dan zo snel op een toffe-jongens-onder-elkaar-clubje, het ons-kent-ons dat ik de linkse kerk zelf verwijt, het mekaars-piemel-vasthouden dat zo kenmerkend is voor obscure figuren zoals de redactie van De Morgen, de leden van Blokwatch en de steuntrekkers van het Centrum voor Ongelijke Kansen en Racismeverspreiding.

Op aandringen van Karel De Gucht pleegde Yves Desmet niet alleen een ongegeneerde karaktermoord op prof. dr. Frank Thevissen van de VUB, maar veel erger nog: wetenschappelijk onderbouwde informatie wordt bewust achterstevoren gedraaid en ons leugenachtig in de maag geslitst.
De Stemmenkampioen is zijn stem kwijt.

Frank Thevissen is van bij de start lid van de Raad van Advies van het maandelijkse mediamagazine AchterhetNieuws, waarvan ik de uitgever ben. In het kader van deze professionele relatie, dacht ik eerst de verdediging van Frank aan de altijd zegevierende Waarheid over te laten.

Maar de situatie is zo gortig, zo kotsmisselijk makend, geworden dat ik niet langer meer mag zwijgen.

Wie nog een beetje stem heeft en van ont-stem-ming nog niet met verstomming is geslagen, zegt het voort.

Schreeuw het van de daken!

Dit weekend pakt Het Laatste Nieuws, zoals in het begin van elke maand, uit met de laatste peilingen van De Stemmenkampioen.

De eerste 14 dagen van januari werden 10.000 panelleden naar hun kiesintenties gevraagd. De manier waarop deze bevraging gebeurt, werd op punt gezet door prof. dr. Frank Thevissen van de VUB. Hij is niet alleen prof in politieke marketing, maar tevens statisticus. Professor Thevissen baseerde zijn systeem op zoveel mogelijk deelnemers (in tegenstelling tot andere peilingen die soms maar op basis van 500 getuigenissen geëxtrapoleerd werden, zoals die van De Standaard, of die geconcludeerd worden uit enkele toevallige straatinterviews aan de uitgang van de supermarkt in opdracht van een reclameadviesbureau, voor Terzake).

Naast het grote aantal deelnemers had professor Thevissen uiteraard, buiten een ingecalculeerde foutenmarge, ook nog een gemiddelde voorzien van de verschillende stemgerechtigde bevolkingsklassen. De peiling gebeurt echter bij een vast panel en houdt vooral rekening met de interne verschuivingen, waarvoor door POEMA, het Centrum voor Politieke en Electorale Marktanalyse, twee nieuwe instrumenten ontwikkeld werden, nl. de ImagoScan90 en de SwitchPoll.

Het is bijgevolg niet verwonderlijk dat De Stemmenkampioen telkens zowat het dichtst bij de werkelijke verkiezingsuitslag zit van allemaal.

Niet iedereen is daar gelukkig mee. Kort voor de gemeenteraadsverkiezingen vorig jaar werden de resultaten, op uitdrukkelijke vraag van Patrick Janssens, nog van het lokale ATV-scherm geweerd.

Omdat de resultaten van De Stemmenkampioen, precies zoals daarna de verkiezingsuitslag aantoont, de vrije val van de VLD en de steeds toenemende interesse voor (extreem-)rechts signaleerde, was de maandelijkse publicatie dus een doorn in de staalblauwe ogen van o.m. Karel De Gucht.

In de mediawereld is geweten dat De Gucht geen hoge pet op heeft van journalisten. Hij ontkende destijds niet alleen bepaalde uitspraken tegenover Jan Segers van Het Laatste Nieuws, hoewel de geloochende uitspraken op band stonden, hij zette ook al zijn krachten in om te proberen politiek hoofdredacteur Luc Van der Kelen bij die krant te laten ontslaan.

Het devies van ‘mestkever’ De Gucht is: als je geen argumenten hebt, schop dan als een dief in de nacht onder de gordel.

Professor Thevissen creëerde niet alleen De Stemmenkampioen. Als gastcolumnist publiceerde hij in juni vorig jaar een artikel in AchterhetNieuws over de berichtgeving over de Vlaamse Regionale Indicatoren (VRIND) en bewees wetenschappelijk de totale ongeloofwaardigheid van het dagblad De Morgen, dat als een likkend schoothondje aan de leiband van de overheid loopt en door Noël Slangen omgevormd werd tot het slaafse partijblad van de VLD.

Over mekaars-piemel-vasthouden gesproken…

Dat artikel schoot bij opperslaaf Yves Desmet begrijpelijk in het verkeerde keelgat. In de eerste plaats werd ik, als uitgever, daarvoor op gemene wijze aangepakt. Maar op mijn leeftijd ben je niet meer zo snel geïntimideerd door dergelijke slippendragers, die zelf elk ogenblik over hun eigen schuinsmarsjeerderij kunnen uitglijden. Ik bespaar me zelfs de moeite het toeval een handje te helpen en gebruik mijn energie voor nuttige dingen.

De volgende stap was het systematisch in de vernieling schrijven van De Stemmenkampioen. Op een uitnodiging van professor Thevissen om een omstandige uitleg te krijgen over het systeem en zo enig inzicht te bekomen in de wetenschappelijke waarde gingen de hournalisten van De Morgen uiteraard niet in. Als getrainde slaafjes luisterden ze alleen onderdanig naar 'dungeon master' Noël Slangen.

Deze Hasseltse advertentie- en gebakkenluchtverkoper, die ongetwijfeld zeer hoogstaande en gespecialiseerde opleidingen heeft gevolgd om met kennis van zaken over peilingen en statistieken te kunnen meepraten, vergeleek in zijn column in De Morgen (jaja,…) politieke peilingen met ‘het lezen van ingewanden van een vis’. Dat zijn eigen VLD-strategie op basis van een regelmatig bevraagd mini-internetpanel wordt geëvalueerd en bijgestuurd, houdt hij als belangrijke informatie achter. De lezer mocht maar eens kunnen besluiten dat de partijstrategie bepaald wordt door koffiedik kijken of het lezen van ingewanden…

Hoofdvolgzame Yves Desmet schakelt de hele brandmerkmachine in een hogere versnelling en bestookt professor Thevissen met scheldmails. Zijn eigen schoothondjes Walter Pauli, (logebroeder) Tom Cochez en Liesbeth Van Impe houden elke dag de plaat heet.

Helaas is er haast niemand die hun krant leest (ze wordt gekocht voor de goedkope boeken en films die je erbij krijgt) en ze wordt nog minder geloofd.

Karel De Gucht roept daarop Yves Desmet naar Straatsburg waar ze tijdens een etentje de ‘definitieve karaktermoord’ op professor Thevissen bespreken.

De pijlpunten worden met gif ingestreken, de boog wordt gespannen…

Maar de VLD vindt het onverstandig om enkele weken voor de verkiezingen de grootste krant van Vlaanderen (Het Laatste Nieuws) tegen de haren in te strijken. Dus wordt de executie nog even uitgesteld op advies van Slangen en met onmiddellijke instemming van Desmet.

Op 10 oktober verschijnt een ranzig stuk van broodschrijver Walter Pauli waarin hij zonder schroom op de man speelt: er wordt afgerekend met de persoon Frank Thevissen. Zoals we van De Morgen gewoon zijn, worden halve waarheden en hele leugens – ook uit het privé-leven van de professor – kwistig rondgestrooid. Er werd ook gelekt uit een vervalst personeelsdossier van professor Thevissen bij de VUB.

Op zichzelf niets om zich druk over te maken. Niemand leest noch gelooft deze riooljournalistiek. Maar… Karel De Gucht is, ten minste op papier, ook professor aan de VUB en in dit vrijzinnige logebastion begint zich het net rond professor Thevissen te sluiten. Zijn academische integriteit, zélfs zijn broodwinning komt in gevaar.

Walgend van zoveel kuiperijen, trekt Frank Thevissen zich terug uit De Stemmenkampioen. Hij torpedeert ‘zijn kindje’ niet, maar laat het grootmoedig en vol vertrouwen over aan zijn twee collega’s.

Veertien dagen later worden voor het eerst, zonder zijn medewerking, de nieuwe resultaten gepubliceerd: ‘Nieuwe Trend: VLD stijgt, VB zakt’.

Geplaatst door Luc van Balberghe op 00:00 | Reacties (15) |

de toon maakt de muziek

Patrick Dewael en Guy Verhofstadt hebben zich weeral eens flink laten gaan.
Beleefd en zakelijk antwoorden op gestelde vragen wil hen niet lukken. Hoort dit bij waardige leiders van een burgerpartij, bij de hoogste vertegenwoordigers van de federale regering? Bah !
Verhofstadt trekt voor hem vervelende vragen in het belachelijke.

Dewael gaat er helemaal tegen aan . Zoals hij ooit het fascisme aflas uit de houding van een Vlaamsblokker , zo gedraagt hij zich nu. Of is het maar een idee?
Als zijn kaken in actie komen gaat zijn hoofd meer en meer gelijken op de arrogante blaaskop van Benito Mussolini. Uitgerekend voor Patrick Dewael kan het toch niet de bedoeling zijn om eerdaags als afgietsel van een oerfascist over straat te lopen.

"Allei , P'trickske, veur het te loat es, doet er iets aon, an oewer guj menniere !
En beluister u zelf eens, bes toe op zouw ne weeg groot gewere ?"

Uit het BEKNOPT VERSLAG van de PLENUMVERGADERING der BELGISCHE KAMER VAN VOLKSVERTEGENWOORDIGERS op donderdag 01-02-2007.

03 Samengevoegde vragen van - de heer Pieter De Crem aan de eerste Minister over "het uitgestelde bezoek aan de Russische president Poetin" (nr. P1749) - de heer Francis Van den Eynde aan de eerste minister over "het uitgestelde bezoek aan de Russische president Poetin" (nr. P1750) 03.01 Pieter De Crem (CD&V): Er deed zich een merkwaardig feit voor in de bilaterale relaties tussen België en Rusland. Buitenlandse Zaken verzocht om een onderhoud tussen president Poetin en onze premier, maar de laatste verkoos op de valreep om de voorkeur te geven aan de gemeenteraad van Gent. Men probeerde nog te schuiven met agenda's, maar Rusland reageerde daarop uiteraard met een `njet'. Dit is betreurenswaardig,zeker op zo'n cruciaal moment. Het Belgisch voorzitterschap van de OVSE is net ten einde, de bilaterale relaties met betrekking tot de diamanthandel moeten worden aangezwengeld, ons niet-permanente lidmaatschap in de VN-Veiligheidsraad is heel belangrijk, er is de kwestie-Kosovo en de problematiek van de energiebevoorrading. Waar liggen de prioriteiten in het Belgische buitenlands beleid? Waar liggen de prioriteiten van de premier als het erop aankomt de reputatie van België hoog te houden? 03.02 Francis Van den Eynde (Vlaams Belang): Toen de eerste minister aankondigde dat hij kandidaat zou zijn voor de gemeenteraadsverkiezingen van Gent, had ik er bewondering voor dat hij de Veiligheidsraad en de gemeenteraad kan combineren. Toen minister Vanden Bossche aankondigde dat zij effectief in de gemeenteraad zou zetelen, kon de eerste minister natuurlijk niet achterblijven. Het leek wel of hij alles tegelijkertijd kon. Er bleken echter al agendaproblemen op te duiken bij de eerste Gentse gemeenteraadszitting. President Poetin reageerde boos, omdat afspraken over het bezoek van de premier aan Moskou gewijzigd werden. We moeten dus vaststellen dat de gemeenteraad en de internationale politiek niet te combineren zijn. Zal de eerste minister kiezen voor de Wetstraat of voor de Veldstraat? 03.03 Eerste minister Guy Verhofstadt (Nederlands): Het is begrijpelijk dat er vanuit het Cremlin van Aalter interesse bestaat voor het Kremlin in Moskou... <br><bgsound src="http://home.arcor.de/sterik/Decrem-uitlachen.mp3" loop="infinite"><br> met gekende (niet genoteerde) denigrerende hoon Het was inderdaad mijn bedoeling om na de gemeenteraad af te reizen naar Moskou om daar de Russische president te ontmoeten. Alles was geregeld, maar er was een misverstand tussen de diplomatieke diensten en de Russische administratie had begrepen dat de reis niet zou doorgaan. We moeten deze kwestie niet dramatiseren. Internationale agenda's worden geregeld aangepast. Dat hoeft niet meteen tot diplomatieke incidenten te leiden. Op dit moment is er contact met de Russische diplomatieke diensten om een nieuwe datum voor een bezoek vast te leggen. 10 Vraag van de heer Filip De Man aan de vice-eerste minister en minister van Binnenlandse Zaken over "de toegang tot Eurodac door de politiediensten" (nr. P1755) Filip De Man (Vlaams Belang): De Duitse minister van Binnenlandse Zaken stelt voor de gegevensbank Eurodac toegankelijk te maken voor de politiediensten. In die bank worden de vingerafdrukken van politieke vluchtelingen bewaard. In De Morgen reageert minister Dewael afwijzend, omdat het volgens hem niet de bedoeling kan zijn een bevolkingsgroep te criminaliseren. Vreemd genoeg rekent hij illegalen dus tot onze bevolking en vindt hij dat het zelfbeeld van de betrokken groepen ontzien moet worden. Dat laatste moet dan wel ten koste van de werking van de politiediensten. Waarom volgt de minister het voorbeeld van zijn collega niet? 10.02 Minister Patrick Dewael (Nederlands): <br><bgsound src="http://home.arcor.de/sterik/dewael.mp3" loop="infinite"><br> een hoop (niet genoteerde) vuilspuierij valt te beluisteren De heer De Man laat geen kans voorbijgaan om zijn vreemdelingenhaat te etaleren. Politieke vluchtelingen, asielzoekers en illegalen zijn voor hem allemaal hetzelfde, en waarschijnlijk per definitie ook criminelen. Ik vraag mij af hoe zijn haatdragende taal in eigen rangen ontvangen wordt. Er is duidelijk een spanning tussen de harde racistische lijn van de heer De Man en de softere opstelling van mevrouw Morel. (Protest op de banken van het Vlaams Belang.) Het doet mij plezier dat de heer Annemans zenuwachtig is. Persoonlijk feit Gerolf Annemans(Vlaams Belang): De minister houdt hier een VLD-congrestoespraak in plaats van te antwoorden op de vraag. Het Parlement is geen circus!

in 's lands belang

Deze tekst is een vervolg van vorige blog 'niet zonder check en bel 'ns'

De overlevingsdrang als hechtmiddel tussen Staat en Media. België betaalt de media, de media stutten de staat. De Belgische staat, een bouwval wankel in evenwicht gehouden door Kerk en Loge, een koningshuis en een vrijzinnig verbond van socialisten en liberalen, grootkapitaal en geëtatiseerde vakbonden, popstardemocratie en antipolitiek, nepotisme en uitsluiting, mooie woorden en sluikse daden...en op toon gezet door de erkende journalistiek en gederigeerd door overmachtige particraten. Wie het niet past mag beschikken, terzijgeschoven, gebroodroofd, gebrandmerkt. Alle democratisch beschikbare middelen zijn goed. Zelfcensuur is er één.


Een oud zeer. Eind augustus 2001. Naar aanleiding van de Dutroux-affaire heeft de Luxemburgse journalist Jean Nicolas een boek klaar liggen « Dossier pédophilie : le scandale de l'affaire Dutroux ». Hieromtrent publiceert Spiegel-Online het artikel Dutroux-Affäre : Belgien will Sexgerüchte um König Albert klein halten . Het kon twijfel doen rijzen over de integriteit van onze geliefde Majesteit Albert II. Met minder kennis van zaken, maar plichtgetrouw (in 's lands belang) kon De Standaard het niet nalaten het schrijfsel van de Duitse journalist de grond in te boren. Leugens werden niet geschuwd . Een door Der Spiegel verzonden fax met rechtzetting door de betrokken journalist en vraag om recht van antwoord werd door De Standaard volkomen genegeerd.
Wie was toen hoofdredacteur bij de Standaard ? Driemaal raden. Niet iemand van media die zo maar wat zeggen, maar wel iemand van media die hun job proberen te doen, die er toch ernstig in willen zijn, die checken en dubbel checken. En eens bellen.'t Blijft alleen nog te weten met wie !
In de naam des broodgevers, het comité en de geest van Poupehange . Amen.

(wordt vervolgt: Indianenverhalen)

niet zonder check en bel 'ns

Peter Vandermeersch doet zijn best in . Morgen Beter
aflevering van 30 januari 2007 : hij gaat in de aanval tegen de dopingstorm van Het Laatste Nieuws. In De Standaard daarentegen werken journalisten ernstig.
<br><bgsound src="http://home.arcor.de/sterik/30jan07vermeerschopbasisvan.mp3" loop="infinite"><br> Peter Vandermeersch hoort bij "de media die hun job ernstig doen" zoals hij zelf zegt (hiernaast bij ' Vandermeersch' te beluisteren). In navolging van Wouter Vandenhautte haalt hij uit naar de Duitse 'schandaalkrant' de 'Bildzeitung'. Tegenwoordig heet bedoelde krant wel Bild. Als populairste krant van Duitsland liegt de lay-out er niet om; de diepgang eigen aan de Belgische kwaliteitskrant zoekt men er vergeefs. Waarheidsbetrachting is er geen prioriteit, schril in tegenstelling tot de media waarbij Vandermeersch hoort. Van de Duitse, eerder rechts te positioneren krant, is slecht pulp te verwachten. Schandalen, laster en leugens! Peter Vandermeersch en Wouter Vandenhautte kunnen het weten. Hebben zij een abonnement op Bild of vonden ze uit het jaar stilletjes een oude Bildzeitung op zolder ?
Voorzeker wacht BILD niet met het publiceren van een artikel totdat de waarheid ervan gemeengoed is geworden, maar waarschijnlijk laat BILD minder potjes onbedekt dan het onze correcte redacteuren lief zou zijn.
Tijdens zijn gesprek met dopingarts Chris Goossens, Marc Wauters en Katleen Cools greep Peter Vandermeersch even terug naar de "believers en de nonbelievers". Zo belanden wij in het jaar 2001, bij Dutroux, X1,X2,X3,X4, Nihoul, netwerken, pedoverhalen, beloofde onderzoek en proces, doofpot.
En ook bij De schaamte van een broodrooster, bij de intimidatie van Frank Thevissen (PDF op Doorbraak) of bij Stemmenkampioen, quo vadis? bij Hoegin. Peter Vandermeersch prijst niet alleen zichzelf maar ook de redactie van De Morgen . Zoals David Geens liet weten zijn de hoofdredacteurs niet alleen machtig, volgens de beweringen van Yves De Smet, hoofdredacteur van de Morgen, de hoofdredacteurs komen en petit commité samen als ze iets in handen hebben dat de toekomst van ons land kan bepalen. Het Poupehange van Buyse, De Smet, Donckier, Hellemans, Rademakers, Remmerie,Van Den Driessche en Vermeersch ? Mag Vanderkelen er nog bij ?
Van het land proper te houden behouden ze echter geen wit vest. Journalisten dienen te spitten tot de waarheid boven komt. Of het gebrachte nieuws verwordt tot voer voor believers en nietbelievers, een geloofsovertuiging ! Vooral als het petit comité de opgedolven stank - evenwel in 's lands belang- eigenhandig heeft moeten onderspitten ?

(wordt vervolgt : in 's lands belang.)