in 's lands belang
Deze tekst is een vervolg van vorige blog 'niet zonder check en bel 'ns'
De overlevingsdrang als hechtmiddel tussen Staat en Media. België betaalt de media, de media stutten de staat. De Belgische staat, een bouwval wankel in evenwicht gehouden door Kerk en Loge, een koningshuis en een vrijzinnig verbond van socialisten en liberalen, grootkapitaal en geëtatiseerde vakbonden, popstardemocratie en antipolitiek, nepotisme en uitsluiting, mooie woorden en sluikse daden...en op toon gezet door de erkende journalistiek en gederigeerd door overmachtige particraten. Wie het niet past mag beschikken, terzijgeschoven, gebroodroofd, gebrandmerkt. Alle democratisch beschikbare middelen zijn goed. Zelfcensuur is er één.
Een oud zeer. Eind augustus 2001. Naar aanleiding van de Dutroux-affaire heeft de Luxemburgse journalist Jean Nicolas een boek klaar liggen « Dossier pédophilie : le scandale de l'affaire Dutroux ». Hieromtrent publiceert Spiegel-Online het artikel Dutroux-Affäre : Belgien will Sexgerüchte um König Albert klein halten . Het kon twijfel doen rijzen over de integriteit van onze geliefde Majesteit Albert II. Met minder kennis van zaken, maar plichtgetrouw (in 's lands belang) kon De Standaard het niet nalaten het schrijfsel van de Duitse journalist de grond in te boren. Leugens werden niet geschuwd . Een door Der Spiegel verzonden fax met rechtzetting door de betrokken journalist en vraag om recht van antwoord werd door De Standaard volkomen genegeerd.
Wie was toen hoofdredacteur bij de Standaard ? Driemaal raden. Niet iemand van media die zo maar wat zeggen, maar wel iemand van media die hun job proberen te doen, die er toch ernstig in willen zijn, die checken en dubbel checken. En eens bellen.'t Blijft alleen nog te weten met wie !
In de naam des broodgevers, het comité en de geest van Poupehange . Amen.
(wordt vervolgt: Indianenverhalen)
De overlevingsdrang als hechtmiddel tussen Staat en Media. België betaalt de media, de media stutten de staat. De Belgische staat, een bouwval wankel in evenwicht gehouden door Kerk en Loge, een koningshuis en een vrijzinnig verbond van socialisten en liberalen, grootkapitaal en geëtatiseerde vakbonden, popstardemocratie en antipolitiek, nepotisme en uitsluiting, mooie woorden en sluikse daden...en op toon gezet door de erkende journalistiek en gederigeerd door overmachtige particraten. Wie het niet past mag beschikken, terzijgeschoven, gebroodroofd, gebrandmerkt. Alle democratisch beschikbare middelen zijn goed. Zelfcensuur is er één.
Een oud zeer. Eind augustus 2001. Naar aanleiding van de Dutroux-affaire heeft de Luxemburgse journalist Jean Nicolas een boek klaar liggen « Dossier pédophilie : le scandale de l'affaire Dutroux ». Hieromtrent publiceert Spiegel-Online het artikel Dutroux-Affäre : Belgien will Sexgerüchte um König Albert klein halten . Het kon twijfel doen rijzen over de integriteit van onze geliefde Majesteit Albert II. Met minder kennis van zaken, maar plichtgetrouw (in 's lands belang) kon De Standaard het niet nalaten het schrijfsel van de Duitse journalist de grond in te boren. Leugens werden niet geschuwd . Een door Der Spiegel verzonden fax met rechtzetting door de betrokken journalist en vraag om recht van antwoord werd door De Standaard volkomen genegeerd.
Wie was toen hoofdredacteur bij de Standaard ? Driemaal raden. Niet iemand van media die zo maar wat zeggen, maar wel iemand van media die hun job proberen te doen, die er toch ernstig in willen zijn, die checken en dubbel checken. En eens bellen.'t Blijft alleen nog te weten met wie !
In de naam des broodgevers, het comité en de geest van Poupehange . Amen.
(wordt vervolgt: Indianenverhalen)
<< Home