De rotsvaste scheet

Open verklaring van Open-VLD-voorzitter Bart Somers: '
Ik ben rotsvast overtuigd van de persoonlijke integriteit van Fientje Moerman'.

Journalist Luc van Balberghe, bedenkelijk, zeker geen voorzitter van de Open-VLD , is een lichtjes andere mening toegedaan.
Bart Somers en het geloofwaardigheidsgehalte van vooraanstaande Open-VLD-kopstukken kennende, wordt Fientje - Je suis Josephine, Monsieur le Président - Moerman onrecht aangedaan, door de goegemeente in het algemeen en door Luc van Balberghe in het bijzonder.

Geschiedt dit onrecht uit boze nijd
of uit dwaze, onwetendheid ?

Wie zeker weet, het is Bart Somers,
Open-VLD , waarvoor hij voorzitter is.

Hij weet van het propere zieltje
van het glad gestreken Fientje.

Hij weet waar het Vlaamse geld, haar vriendje
Guy Serraes weldadig toegestoken
wellicht via haar
in een of andere Open-kas nietwaar?
is ondergedoken.
En als de voorzitter dat niet weet
is diens rotsvaste overtuiging
ijler dan een wind in een fles,
een scheet .

Geen lepel suiker!

Of er een gen bestaat voor platbroekerij ? Ruim 75% van het DNA van de Noordbelgische politicus is ermee opgebouwd! Zich inleven in het standpunt van de tegenstrever, mag dan wel een geschikt middel zijn om onenigheden te vermijden, maar de taak van de Vlaamse volksvertegenwoordiger bestaat erin, Vlaamse belangen te dienen.
Om een eind te stellen aan het onverwijld liegen en bedriegen meent nu ook Bart De Wever dat de Franstaligen toch een zoenoffer dient gebracht, 'een lepel suiker' .
Met die lepel suiker dreigt de Nieuwe Vlaamse Alliantie opnieuw terug te keren naar AF. Terug naar de plaats en de tijd toen Lambertmont de Volkunie aan stukken reet. Althans voor de Vlaamse zaak is de scheuring van de Volksunie een maat voor niets geweest indien ook de N- VA de Franstaligen een lepel suiker toestopt.
Vlaamse politici die reeds een lepel suiker aanreiken om het tweetalige Brussel los te maken van het Vlaamse kiesdistrict Halle-Vilvoorde, - de allerminimaalste Vlaamse eis -, maken zich ongelooflijk en belachelijk.
Om België te redden, en er 'en passant' een mooi jobke bij te verwerven, is een beetje volksverraad nooit ver weg. Maar heren Vlaamse politiciens redt België niet met een lepeltje suiker, geeft geen lepel, gunt uw Franstalige collega's het volle pond ! Geeft, omwille van uw Belgische vaderland, dat wat Franstalige immigranten zogezegd wensen. Geeft ze hun inschrijvingsrecht en doet er een inschrijvingsverbintenis bovenop. Laat toch die inwijkelingen die hun oude gewaden niet wensen af te leggen al hun volksvertegenwoordigers kiezen in hun streek van herkomst. Stopt die suiker met volle ponden in de muilen van Fransdolle veelvraten en doet ze slikken! Het algemeen inschrijvingsrecht zonder oei en zonder ai: de kiezer kiest zijn vertegenwoordiger daar waar zijn wortels liggen, in die gemeenschap, in dat gewest, in die provincie en ook in die stad of in dat dorp!
Belgicistische partijvoorzitters ijveren al jaren voor het samenvallen van de federale verkiezingen met die van de deelstaten. Toegeven, radicaal toegeven ! Maar aub niet lepelsgewijs! Gooit alle suiker van Tienen in hun voederbak, alle, maar dan ook alle verkiezingen tegelijk, te nemen of te laten! Iedereen die voor PS, MR, CDH wil kiezen in Brussel of in Wallonië, die kiest ook in het Brussels gewest of in Waalse provincies, en tevens in Brusselse of in Waalse gemeentes! Wie wil kiezen voor een federaal politicus van over de taalgrens , die kan niet meer stemmen voor een politicus aan deze kant van de taalgrens, voor geen schepen,voor geen burgemeester! Inschrijvingrecht wordt uitschrijvingsplicht!

Hoelang zouden de verdedigers van de Belgische francité het volhouden met zulk een indigestie op hun maag? In de Brusselse en Waalse baronieën zullen ze kokhalzen als hun uitwijkelingen er niet alleen het Belgische mooie weer, maar evenzeer de gemeentebelangen helpen bepalen. Gedaan met de franskiljonse moeiallen die Vlaamse gemeenten koloniseren, ze mogen in hun moederland de kasseien opbreken!

Een flinke dosis sarcastische humor kan imperialisten genre Olivier Mangain wellicht van hun koloniale dromen bevrijden. Le ridicule tue, hopelijk treft het voor een keer eens anderen!