Luide Mars.
Wat er met Nathalie Mahy (10) en Stacy Lemmens (7) gebeurde na halftwee 's nachts zaterdagmorgen 10 juni 2006, laat zich slechts vermoeden.
De politie doorzocht gedurende twee dagen vruchteloos de bosjes in de Luikse omgeving.
Gelukkig werden er geen lijkjes gevonden. Was beters te verwachten ? Verdwaalde meisjes ? Verwonde meisjes ? Geknevelde meisjes ?
Er dient gezocht, op vele plaatsen. Maar zoals indertijd de opzienbarende graafwerken voor de opheldering van de Dutroux-misdaden, zijn zulke zoekacties het zichtbare werk, toonbaar, filmbaar, fotogeniek, mediatiek. Ten gerieve van de brave burger.
De gepresenteerde moeite is de schone schijn van 's lands bestel is. Hoe de gerechtelijke overheid de bevolking onvoldoende tegen mogelijke misdadigers beschermd wordt verzwegen. Kritiek op de gerechtelijke werking blijft achterwege.
Wat de VRT noch de VTM niet wist of niet dierf of niet mocht vermelden, kon men
op maandag 12 juni om 12 uur beluisteren bij de NOS:
Toen de moeder van de verdwenen meisjes zich in het café van haar ouderlijke
taak kweet, was daar eveneens een gedetineerde met penitiair verlof
aanwezig. Volgens de NOS was hij veroordeeld wegens pedofilie.
's Avonds weten VRT en VTM nog steeds van niets. Terwijl de RTBF vermeldt dat
een gezochte man werd veroordeeld voor verschillende feiten waaronder ook een
zedenfeit, weliswaar met een "meerderjarige".
De officiële berichtgeving is terughoudend en blijft wazig.
De media beweren dat het Luikse gerecht op zoek is naar een "bevoorrechte getuige" die ze willen horen, een bezoeker van een café in de buurt waar de meisjes
waren, een man met een gerechtelijk verleden, maar daarom "nog geen verdachte".
"Nog geen verdachte" is een waarheid als een koe die eieren legt.
Niets bewijst dat de kerel die voorwaardelijk werd vrijgelaten überhaupt de meisjes ontmoette. Een lynchpartij is niet aan de orde. Maar hem onverdacht noemen, is wel politiek correct maar eveneens een grote leugen. Ook als de man met de verdwijning helemaal niets te maken heeft, zal hij wel meer dan genoeg beseffen dat hij als verdachte nr. 1 in aanmerking komt. De identiteit van die man komen we niet te weten. Zij wordt voor de openbaarheid verborgen gehouden, ter bescherming van
de privacy . De privacy van een man die in de fout gaat, dit alleen reeds door zich
aan het zicht van politie of gerecht te onttrekken.
Als de man echter de kinderen heeft benaderd, dan staan de verantwoordelijken voor wetten die misdadigers eerder beschermen dan bewaken, eens te meer zwaar in de schuld. Om liefst geen deining te verwekken, wordt over een onverantwoord loslaten van een mogelijke dader op alle kanalen gezwegen.
Het is goed dat de foto's van de meisjes verspreid worden, zijn ze verloren gelopen
zal men ze vinden. Maar als iemand ze meegenomen heeft, dan dient de dader snel opgespoord, zo zijn de meisjes misschien nog te redden. Maar nergens hangt de beeltenis van een mogelijke dader tegen de wand.
Dat hoort niet, dat mag niet. Slachtofferhulp wordt achteraf geboden.
Lui laks corrupt, vertikkend om fatsoenlijke wetten te maken en fatsoenlijk wetten te doen naleven. Zo zijn de regenten. Met uitgestreken gezichten, wars van elke politieke recuperatie, hun medeleven betuigend ter gelegenheid van de volgende stille mars. Ze zullen hun schuld weer op anderen weten af te wentelen. Maar 't zijn geen allochtone gemeenschappen, 't zijn niet de mestkevers, 't zijn de regenten die hun land en volk tekort doen. 't Zijn zij die straatcriminelen laten lopen, die veroordeelde misdadigers vrij laten . 't Zijn zij die na jaren uit- en afstel halsoverkop een wapenwet stemmen. 't Zijn zij die aan hun postjes kleven en voor hun falen geen verantwoordelijkheid op zich nemen.
Voor de regenten is een stille mars een blindenmars, de mars waarvan zij de richting aanduiden om ze in een dood straatje te laten verlopen. Hoelang nog?
Is ooit een mars in aantocht, die een harde vuist maakt tegen regenten die zeer bevreesd zijn om het roer om te werpen, maar erg onbeducht om vooral zichzelf een meer dan leefbare toekomst te bezorgen.
De politie doorzocht gedurende twee dagen vruchteloos de bosjes in de Luikse omgeving.
Gelukkig werden er geen lijkjes gevonden. Was beters te verwachten ? Verdwaalde meisjes ? Verwonde meisjes ? Geknevelde meisjes ?
Er dient gezocht, op vele plaatsen. Maar zoals indertijd de opzienbarende graafwerken voor de opheldering van de Dutroux-misdaden, zijn zulke zoekacties het zichtbare werk, toonbaar, filmbaar, fotogeniek, mediatiek. Ten gerieve van de brave burger.
De gepresenteerde moeite is de schone schijn van 's lands bestel is. Hoe de gerechtelijke overheid de bevolking onvoldoende tegen mogelijke misdadigers beschermd wordt verzwegen. Kritiek op de gerechtelijke werking blijft achterwege.
Wat de VRT noch de VTM niet wist of niet dierf of niet mocht vermelden, kon men
op maandag 12 juni om 12 uur beluisteren bij de NOS:
Toen de moeder van de verdwenen meisjes zich in het café van haar ouderlijke
taak kweet, was daar eveneens een gedetineerde met penitiair verlof
aanwezig. Volgens de NOS was hij veroordeeld wegens pedofilie.
's Avonds weten VRT en VTM nog steeds van niets. Terwijl de RTBF vermeldt dat
een gezochte man werd veroordeeld voor verschillende feiten waaronder ook een
zedenfeit, weliswaar met een "meerderjarige".
De officiële berichtgeving is terughoudend en blijft wazig.
De media beweren dat het Luikse gerecht op zoek is naar een "bevoorrechte getuige" die ze willen horen, een bezoeker van een café in de buurt waar de meisjes
waren, een man met een gerechtelijk verleden, maar daarom "nog geen verdachte".
"Nog geen verdachte" is een waarheid als een koe die eieren legt.
Niets bewijst dat de kerel die voorwaardelijk werd vrijgelaten überhaupt de meisjes ontmoette. Een lynchpartij is niet aan de orde. Maar hem onverdacht noemen, is wel politiek correct maar eveneens een grote leugen. Ook als de man met de verdwijning helemaal niets te maken heeft, zal hij wel meer dan genoeg beseffen dat hij als verdachte nr. 1 in aanmerking komt. De identiteit van die man komen we niet te weten. Zij wordt voor de openbaarheid verborgen gehouden, ter bescherming van
de privacy . De privacy van een man die in de fout gaat, dit alleen reeds door zich
aan het zicht van politie of gerecht te onttrekken.
Als de man echter de kinderen heeft benaderd, dan staan de verantwoordelijken voor wetten die misdadigers eerder beschermen dan bewaken, eens te meer zwaar in de schuld. Om liefst geen deining te verwekken, wordt over een onverantwoord loslaten van een mogelijke dader op alle kanalen gezwegen.
Het is goed dat de foto's van de meisjes verspreid worden, zijn ze verloren gelopen
zal men ze vinden. Maar als iemand ze meegenomen heeft, dan dient de dader snel opgespoord, zo zijn de meisjes misschien nog te redden. Maar nergens hangt de beeltenis van een mogelijke dader tegen de wand.
Dat hoort niet, dat mag niet. Slachtofferhulp wordt achteraf geboden.
Lui laks corrupt, vertikkend om fatsoenlijke wetten te maken en fatsoenlijk wetten te doen naleven. Zo zijn de regenten. Met uitgestreken gezichten, wars van elke politieke recuperatie, hun medeleven betuigend ter gelegenheid van de volgende stille mars. Ze zullen hun schuld weer op anderen weten af te wentelen. Maar 't zijn geen allochtone gemeenschappen, 't zijn niet de mestkevers, 't zijn de regenten die hun land en volk tekort doen. 't Zijn zij die straatcriminelen laten lopen, die veroordeelde misdadigers vrij laten . 't Zijn zij die na jaren uit- en afstel halsoverkop een wapenwet stemmen. 't Zijn zij die aan hun postjes kleven en voor hun falen geen verantwoordelijkheid op zich nemen.
Voor de regenten is een stille mars een blindenmars, de mars waarvan zij de richting aanduiden om ze in een dood straatje te laten verlopen. Hoelang nog?
Is ooit een mars in aantocht, die een harde vuist maakt tegen regenten die zeer bevreesd zijn om het roer om te werpen, maar erg onbeducht om vooral zichzelf een meer dan leefbare toekomst te bezorgen.
E. stefkens op 12.6.06
<< Home