Fascistische omelet.

In mei leggen alle vogels hun ei , op 1 mei de roodborstjes.

Dat harde en minder harde werkers die dag de straat op rennen, desnoods met geheven arm en gebalde vuist, ter nagedachtenis van de sociale strijd die aan de basis ligt van onze ontvoogding is een gelukwens waard.

Dat onvrijwillig werklozen en misdeelden luid roepen om werk en rechtvaardigheid is meer dan te begrijpen.

Dat de hedendaagse vakbondsleiders zich op het podium tillen om te doen alsof ze onbaatzuchtig de strijd van onze werkende voorouders verder zettten is al minder waarachtig.


Maar wat rode ministers en gewezen ministers ertoe aanzet om voor de camera te paraderen is bedenkelijk. Reeds jaren het land meebesturen respectievelijk het land naar de donder helpen , en dan samen met de bevoogde proletariër op de foto prijken, ge het moet maar durven ! Staat en vakbond, één front ! De door democratisch links zo versmade eenheid van Volk und Staat maakt het zelf. Nu nog een vijand creëren! Het rode neofascisme zoekt zijn vijandbeeld als van oudsher bij het kapitaal, ( daarbij verzwijgend dat volk uit hun politieke familie de ver van onderbetaalde jobkes van topmanager bij hele en halve overheidsbedrijven invult ).

Waar het rode fascisme in Vlaanderen angstvallig vermijdt om zijn vijandbeeld communautair aan te dikken, schrikt de P.S er niet voor terug om in Wallonië/ Bruxelles er nog een nationalistische saus over te gieten; op het kapitaal schimpen volstaat hun niet, la Flandre hautaine met zijn arrogante Vlamingen wordt tot vijandbeeld gesmeed, - wellicht bij gebrek aan Joden en Lebensraum.

Ontwaakt verdoemden der aarde, en merkt hoe uitgerekend de leiders van zogezegd democratische socialistische partijen het fascisme bedrijven; zingen van de Internationale komt hen nog goed uit, in werkelijkheid neuriën ze het Horst Wessellied