Een halt aan de Multicul.

Antwerpen zet het mes in de veelkleurige maatschappij. De multiculturele samenleving staat er op instorten.
Geleid door langjarige opvoedkundige ervaring en streng wetenschappelijk geschraagd, maakt de heer Frank Noten, algemeen directeur van het Antwerps stedelijk onderwijs, een eind aan het schromelijk voortdurend uit de hand aan het lopen pluralisme. De Rede zegeviert over het gekonkel van duister volksgeloof.
Aan Antwerpse scholen lieten generaties schoolmeesters zich argeloos, edoch schandelijk, misbruiken door de hun toevertrouwde kinderen te besmetten met paapse waanbeelden.
De heer Frank Noten maakt moedig een eind aan die onheilzame praktijken. Met 6 december nakend en in het vooruitzicht heeft hij ge-ordonneert:
- de toegang te ontzeggen aan elk verkleed individu dragende de kwalijkste roomse symboliek
- het verbod hun beeltenis te konterfeiten of hun lichtmalen te verbreiden.
- mijters en gewaden verwijzend naar bedienaars van archaïsche onderdrukking uit zijn instellingen te weren.

Niet langer heerst aan steedse scholen de kromstaf, waaronder generaties lang en al te diep gebukt. De mestvork symbool van verzet tegen de verdrukking zal zijn plaats innemen.
De jaarlijkse pedofiele snoepuitdeling mag slechts gepaard gaan met een verkleedpartij die in generlei wijze de geesten van de Antwerpse kinderen ideologisch beklemd.
De verklede individuen heten voortaan Terklaas en Mieten en Pieten. Niet alleen worden verwijzingen naar de kleur van de schoorsteen waardoor deze Mieten/Pieten kropen achterwege gelaten. De vermelding van het voorvoegsel sint zijnde een verbasterd saint, zijnde heilig is geenszins langer duldbaar aan Antwerpse scholen.
De heer Frank Noten raadt, omwille van het rijm en de noten, in bestaande liedteksten de Sint aan Erklaas te vervangen door het minder hypocriete Pien- of Pin; zodus Pinterklaas !

Als strekkend voorbeeld: directeur Noten als witteproducten Pinterklaas in begeleiding van eveneens ongelabelde versies van witteprodukten Piet en/of ook Miet.